Parówki wieprzowe, wędzone

Tańsze i bardziej codzienne niż te cielęce, wygrywają jednak wciąż, i to w przedbiegach, ze wszystkim, co można kupić w sklepie. Miękkie ale jędrne, z pyszną, naturalną, pękającą przy gryzieniu skórką. Zróbcie ich więcej, obdarujcie przyjaciół, rodzinę i sąsiadów. Poczujcie się niczym w PRL, częstując „spod lady” wyrobem luksusowym, niedostępnym na szeroką skalę.

Składniki (na ok.50 parówek):

• 1,5 kg szynki wieprzowej
• 1,5 kg karkówki wieprzowej lub tłustszej łopatki
• 750g tłustego podgardla
• 60g peklosoli
• szklanka wody (na oko)
• papryka słodka (3 łyżeczki)
• 2 duże ząbki czosnku
• pieprz czarny ziarnisty (łyżka)
• ziarna kolendry (1 płaska łyżka)
• ziarna gorczycy (2 płaskie łyżki)
• cebula suszona (1 łyżka)

Procedura jest taka sama jak przy wszystkich innych parówkach – kroimy mięsa w kostkę, starannie mieszamy z solą, odstawiamy do lodówki na dobę. Przyprawy rozcieramy w moździerzu, dodajemy do zmielonego raz mięsa, mięso mielimy w sumie trzykrotnie, na najdrobniejszym sicie, następnie masę wyrabiamy z zimną wodą. Nabijamy w namoczone, wypłukane z soli baranie jelita, odwieszamy na noc i wędzimy do uzyskania ładnego koloru. Tych, dla których powyższy opis jest zbyt enigmatyczny odsyłam tu – macie wszystko opisane, krok po kroku.

Parówki są na tyle cienkie, że tylko je wędzę, już nie parzę.Odgrzewamy je wrzucając na 2 minuty do wrzątku, szamiemy z ketchupem i/lub musztardą, choć są na tyle dobre, że aż żal ich smak zabijać sosami.